|
یزدانی:فقط ۱۲ ثانیه تا المپیک فاصله داشتم
بانوی رکابزن لژیونر ایران حضورش در تیم باشگاهی اسپانیا را شروعی برای آینده خوبش می داند اما عدم کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را فرصت طلایی قلمداد کرد که از دستش رفته است.
به گزارش روابط عمومی فدراسیون دوچرخه سواری و به نقل از خبرنگار مهر، سمیه یزدانی بانوی رکابزن ایرانی بعد از کسب مدال برنز در مسابقات قهرمانی آسیا نخستین مدال با ارزش بانوان دوچرخه سوار ایران را در رقابت های رسمی آسیایی کسب کرد تا به این ترتیب در تاریخ این رشته نامش ثبت شود.
وی با پیوستن به تیم باشگاهی در اسپانیا باز هم خبرساز شد. دوچرخه سوار ۲۹ ساله کشورمان ۹ سالی است که در این رشته فعالیت حرفه ای دارد و امیدوار است با حضور در این باشگاه، دنیای ورزش خود را حرفه ای تر کرده و به آرزوهای خود دست یابد. به همین بهانه خبرنگار مهر با وی گفتگویی انجام داده است:
* خبرگزاری مهر: چه شد که سمیه یزدانی رشته دوچرخه سواری را به عنوان یک ورزش حرفه ای برای خود انتخاب کرد؟
- سمیه یزدانی : از ابتدا عاشق دوچرخه سواری بودم و علاقه شدیدی به این رشته داشتم، البته تفریحی رکاب می زدم تا اینکه در سال ۹۰ به طور جدی وارد این رشته شدم.
* دوچرخه سواری رشته سخت و سنگینی است و مشکلات خود را برای بانوان در ایران دارد آیا از انتخاب این رشته راضی هستید؟
- از انتخاب دوچرخه سواری به عنوان ورزش حرفه ای ام بسیار راضی هستم. هر چند رشته سختی است و در مجموع هم از نظر تمرینات و شرایط مسابقه و تجهیزات جزو سخت ترین رشته ها بوده و بسیار پر هزینه است اما باز هم از انتخاب ام راضی هستم و دوست دارم تا جایی که می توانم این رشته را دنبال کنم.
* به تازگی با انعقاد قراردادی به عنوان دومین لژیونر رسمی دوچرخه سواری زنان ایران به تیمی از اسپانیا پیوسته اید، از چه زمانی کار خود را با این تیم شروع خواهید کرد؟
- قراردادم تا سال ۲۰۲۰ با تیم تیکا اسپانیا بسته شده و قرار است از همان ابتدای سال میلادی ۲۰۲۰ تیم را همراهی کنم. برنامه کل سال تیم را نمی دانم اما در همان ابتدای ورودم چهار مسابقه پیش رو دارم. دو مسابقه در اسپانیا هست و دو مسابقه هم در ترکیه برگزار خواهد شد.
* شما قبلا هم در تیم های خارجی رکاب زده بودید اما به نظر می رسد این تیم شرایط بهتری نسبت به تیم های آسیایی داشته باشد؟
- این اولین باری است که به طور رسمی لژیونر شده ام. البته در تیم های باشگاهی چین هم حاضر بودم اما همکاری ام با تیم های محلی چین و تنها برای یکی دو مسابقه محلی یک روزه و به صورت کلاپ بود و هیچ کدام از تیم ها کنتیننتال و حرفه ای نبودند اما این بار به تیمی کاملا حرفه ای پیوسته ام.
* حضورت در این تیم را چطور می بینی و آیا فکر می کنی با پیوستن به این تیم از نظر فنی پیشرفت خواهی کرد؟
- به نظرم شروع خوبی است. با توجه به اینکه ما در ایران تیم حرفه ای و اسپانسر خوب در بخش بانوان نداریم و از آن طرف نمی توانیم در تورهای برون مرزی خوب هم شرکت کنیم. مطمئن هستم حضورم در این تیم بسیار خوب خواهد بود. تنها در یک سال نزدیک به ۵۰ مسابقه پیش رو دارم و این مسئله به بالا رفتن سطح آمادگی فنی من بسیار کمک خواهد کرد.
* سمیه یزدانی شانس کسب سهمیه المپیک را هم داشت، چه اتفاقی برای این سهمیه افتاد؟
- بله درست است. با کسب مدال برنز مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۹ تا یک قدمی کسب سهمیه المپیک هم رفتم. اگر به جای مقام سوم، دوم شده بودم الان سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را به عنوان اولین زن دوچرخه سوار ایرانی بدست آورده و به طور مستقیم راهی بازیهای المپیک توکیو می شدم. در آسیا، نفر اول که در رنکینگ آسیا هم هست مستقیم سهمیه المپیک می گرفت و اگر من در مسابقات قهرمانی آسیا دوم می شدم سهمیه به من می رسید. من تنها ۱۲ ثانیه تا کسب سهمیه المپیک فاصله داشتم.
* آیا راه دیگری هم برای کسب این سهمیه داریم و اینکه شانسی هنوز برای کسب سهمیه وجود دارد یا خیر ؟
- راه دوم شرکت در مسابقات و تورهای مختلف بود تا به این ترتیب امتیازات بیشتری کسب کنم. اگر رنکینگ انفرادی ام بالا می رفت و می توانستم در بین صد نفر اول رنکینگ باشم می توانستم وارد المپیک شوم اما این مسئله کار خیلی سختی بود. با این حال به رنکینگ های بالای فدراسیون جهانی نزدیک شدم و تا رتبه ۱۴۹ هم بالا آمدم. اگر دو سه مسابقه می رفتم می توانستم این تفاوت امتیاز و رتبه را جبران کنم تا در انفرادی سهمیه المپیک بگیرم. به هر حال این فرصت طلایی را از دست دادم و زمان کسب سهمیه المپیک توکیو در بخش جاده زنان نیز تمام شده است.
* آیا شده از ادامه دادن ورزش حرفه ای در این رشته پشیمان شوی و جایی بگویی دیگر خسته شده ام و دیگر نمی خواهم ادامه دهم؟
- چرا پیش آمده که جایی بگویم دیگر فایده ندارد در این رشته بمانم اما بعد باز هم تصمیم گرفتم تلاش کنم. چرا که واقعا امیدم را به طور کامل از دست ندادم، تمرین کردم و تمرین تا بتوانم به حق ام برسم . این طور نبوده که چون شرایط مهیا نبوده دست از تلاشم بردارم و آخرش هم تلاش هایم ثمر داده و به آنچه خواستم رسیدم و به عنوان اولین دوچرخه سوار ایرانی وارد تیم حرفه ای از اسپانیا شدم.
|
