|
تاریخچه دوچرخه سواری در شهر ما به چه دورانی مربوط میشود؟
دوچرخه جادویی در تهران
این روزها بر سر دوچرخه در تهران دعواست ؛ مدیران شهری دوچرخه را به عنوان یک مد حمل و نقلی کار آمد و پاک برای این ابرشهر معرفی می کنند که می تواند گره کور ترافیک پایتخت راباز کند و بعضی ها می گویند که دوچرخه ها به کار این شهر نمی آیند و به درد حمل و نقل در این شهر نمی خورند. خیلی جالب است اگر بدانیم بعضی از شغل های رایج که در جامعه امروز زیاد به چشم نم ایند ، روزگاری جزو مسایل بحث انگیز و جنجالی بوده اند و یکی از این کارها شغل دوچرخه سازی است .
اولین بار دوچرخه حدود سال 1318 توسط سفیران یا کارداران انگیلیسی وارد ایران شد ، آنها چند دوچرخه با خود از غرب آورده بودند و فرزندانشان در میدان مشق و خیابان های منتهی به آن به دوچرخه سواری می پرداختند .
مردم هم از پیر و جوان و خرد و کلان ،سلام و صلوات گویان به تماشای آنها می پرداختند .
از آنجا که مردم نمی توانستند تصور کنند که چند بچه خردسال اجنبی چگونه می توانند روی 2 چرخ حرکت کنند، به نوعی دست جنیان و غول ها را در این کار سهیم می دانستند و دلیلشان هم این بود که اگر کسی دوچرخه را نگه ندارد ،دوچرخه هم نمی تواند خودش ثابت بماند ، حال چگونه است که این وسیله می تواند به سرعت یک آدم دونده حرکت کند و علاوه بر اینکه خودش را نگه دارد کسی را هم بر خودش سوار کند و حرکت دهد.
دوچرخه در آن سال ها از وسایل عجیب و غریب بود بنابراین کسی هم به فکر استفاده از آن نمی افتاد چه برسد به کسب و کار با آن.
به گواهی تاریخ همیشه کسانی که اولین کارها را انجام می دهند ، در ردیف قهرمانان جای دارند ، در این عرصه هم قهرمانی پیدا شد تا اولین دوچرخه سازی و مرکز کرایه دوچرخه را در تهران تاسیس کند .
او کسی نبود به غیر از (حسین آقا شیخ ) که لعن و نفرین مردم آن روزگار را به جان خرید و اولین مغازه دوچرخه سازی و کرایه دوچرخه را تاسیس کرد . این مغازه در نزدیکی شمس العماره بود و کنار دستشویی عمومی خیابان قرار داشت .( حسین آقا شیخ ) چند دوچرخه خریداری کردو بدون توجه به تکفیرها و ناسزاهای مردم آنها را به دیگران بویژه جوانان اجاره می داد.
از آنجا که با استقبال پر شور جوانان همرا بود، فردی ارمنی ( ادیک) تصمیم گرفت در محله ای دیگر مغازه ای به همین شکل دایر کند تا مشتریان آن منطقه را در اختیار بگیرد . او مغازه ای در خیابان منوچهری و کنار سفارت انگلیس بر پا کرد و به تدریج این مغازه ها بیشتر و بیشتر شدند.
در ابتدا فرزندان اعیان و نجیب زادگان مشتریان این مغازه ها بودند ، اما پس از چندی که ذوق دوچرخه سواری میان طبقه های بالای جامعه فرونشست ، فرزندان طبقه های متوسط و تاجران به دوچرخه سواری روی آوردند و کم کم ابهت و احترام آن هم از میان رفت .
در آن زمان به قدری استقبال از دوچرخه در تهران زیاد شد که شهربانی اقدام به صدور گواهینامه دوچرخه پایی نمود و مردم پس از دریافت گواهی مربوطه میتوانستند با دوچرخه در خیابانهای تهران تردد کنند.
شاید این روزها بیشتر شاهد حضور دوچرخه سواران در خیابان های تهران باشید ، مدیران حمل و نقل شهری هم وعده داده اند که روز به روز به طول مسیرهای دوچرخه سواری پایتخت اضافه کنند . به هر حال شاید هیچ کس گمان نمی کند که دوچرخه می تواند تاریخچه ای این گونه داشته باشد حالا شاید با دیدن یک دوچرخه در خیابان های شهر یاد تهران و گذشته اش بیفتید.
|
