|
طبقه بندی تکنیک های دوچرخه سواری
تکنیک برای عملکرد دوچرخه سواری اساسی است و توسعه ی تکنیک خوب و مهارت های جا به جایی دوچرخه برای اطمینان از توانایی دوچرخه سواران برای انجام پتانسیل آنها حیاتی است .
به گزارش روابط عمومی فدراسون دوچرخه سواری ؛ این مسئله به ویژه در مورد دوچرخه سواران جوان مهم است زیرا مسیر پیشرفت طولانی از مبتدی بودن تا نخبه شدن در دوچرخه سواری وجود دارد ، بنابر این متمرکز شدن دوچرخه سواران جوان بر روی پیشرفت تکنیک و مهارت های جا به جایی دوچرخه در یک محیط مفرح و حمایتی نوعی تجربه ی مثبت را ترویج کرده و دوچرخه سواران از لحاظ عاطفی ، اجتماعی و جسمانی پیشرفت داده و از خستگی ناشی از رقابت خیلی زیاد در سنین جوانی اجتناب می کند.
تکنیک های دوچرخه سواری به 3 دسته تقسیم می شوند :
1)تکنیک های پایه ( اساسی )
پایه ی تمام عملکرد دوچرخه سواری بوده و حداقل تکنیک های مورد نیازی هستند که به دوچرخه سوار امکان می دهند تا به طور ایمن در یک مسیر مستقیم دوچرخه سواری کند .
مثل : سوار شدن ، پیاده شدن ، رکاب زدن ، هماهنگی و تعادل ، ترمز گرفتن
2)تکنیک های میانی
روی تکنیک های پایه ساخته می شوند و تکنیک های موردنیازی هستند که به دوچرخه سواران امکان می دهند تا با امنیت و به طور موثر در تعدادی از محیط ها دوچرخه سواری کنند، این تکنیک ها می توانند به طور فردی آموخته شده و مستلزم شایستگی در همه تکنیک های پایه یا تعدادی از آنها هستند.
مثل : انتخاب دنده ، دور زدن ، حرکت در سر بالایی ، حرکت در سرازیری ، دوچرخه سواری گروهی
3)تکنیک های پیشرفته :
این تکنیک ها به طور کلی مخصوص رشته دوچرخه سواری هستند و تکنیک هایی می باشند که به دوچرخه سواران امکان می دهند تا به طور ایمن و موثر در یک شرایط خاص دوچرخه سواری کنند.
مثل : دوچرخه سواری در گروه های بزرگ ، پرش کوتاه ، پیاده شدن آرام ( MTB)، پرش ، استارت مسابقه ، تکینک های خاص رشته ( مثل شیرجه در اسپرینت)
*منبع کتاب مربیگری سطح 1 دوچرخه سواری ( مترجمان : سعید میرزایی ، محسن سلگی)
*علاقه مندان جهت تهیه این کتاب می توانند به سایت فدراسیون دوچرخه سواری مراجعه نمایند.
|
