|
آموزش اندازه کردن دوچرخه
کمیته آموزش فدراسیون دوچرخه سواری هفتمین بخش روش های اندازه کردن دوچرخه را منتشر کرد.
بخش هفتم:
تنظیم پل کفش
وقتی ارتفاع زین و زاویه دماغه زین را به درستی تنظیم کردید، باید موقعیت پل کفش را هم تعیین کنید. پل وسیله‌ایست که به زیر کفش دوچرخه‌سواری وصل می‌شود تا امکان اتصال ایمن کفش به پدال را فراهم آورد. پا را در وضعیت کاملاً صاف نگه دارید، و فاصله مناسب میان پاشنه و قامه را رعایت کنید. این فاصله به ویژه در سیستم پدالی که امکان حرکت روان پا را فراهم می‌سازد، بسیار مهم است. اگر در حرکت گردشی رکاب زدن پای شما به سختی با پدال درگیر باشد، انرژی و کارایی‌تان را از دست خواهید داد. کف پاها باید با زمین موازی و بدون زاویه به طرفین باشد. اگر پا به طرفین زاویه داشته باشد یعنی به سمت داخل یا بیرون متمایل گردد می توانید کفشتان را عوض کنید یا از کفی های حرفه ای استفاده کنید.
سپس باید Q را تنظیم کرد. Q به عرض پدال و فاصله آن با توپ تنه اشاره دارد. بهتر است پل را تا جایی که کفشتان اجازه می‌دهد در موقعیتی که بیشترین فاصله را با توپ تنه داشته باشد، تنظیم کنید. هدف از این کار ایجاد بیشترین فاصله ممکن است تا پا دقیقاً در زیر لمبر قرار گیرد. بیشترین انرژی در کنار بالاترین میزان راحتی زمانی تأمین می‌شود که پل کفش را آن گونه که یک در کفش استاندارد دوچرخه‌سواری جاده امکان‌پذیر است، تا حد ممکن به سمت عقب تنظیم کنید. برای مسابقات و کریتریوم‌های کوتاه و در دورهای کوچک بهتر است پل کفش اندکی جلوتر تنظیم شود. دقت داشته باشید که این تنظیمات هم مانند تنظیم زین در جهت جلو و عقب، بر زاویه پا تأثیر می‌گذارد. در کفش‌های دوچرخه‌سواری کوهستان گردش هوا بهتر صورت می‌گیرد و بهتر است پل کفش عقب‌تر باشد، به طوری که کمی عقب‌تر از برجستگی کف پا و روی اولین مفصل استخوان‌های کف پا قرار گیرد.
تنظیم ابعاد فرمان
وضعیت فرمان و کرپی با توجه به زوایای تنه تنظیم می‌شود؛ در دوچرخه‌های جاده معمولی این زوایا باز و در دوچرخه‌های تریاتلون و تایم‌تریل بسته‌تر هستند. در دوچرخه جاده کتی‌های ترمز را طوری تنظیم کنید که از نظر ارگونومیک به درستی و راحتی در دستتان قرار بگیرند و برای ترمز گرفتن و تعویض دنده نقطه اتکای راحتی داشته باشید. بازوها باید خم و مچ‌ها به آرامی و راحتی روی فرمان قرار گرفته باشند. البته این وضعیت را نمی‌توان برای مسافت‌های طولانی حفظ کرد، با این حال کارایی آن بسیار بالا است و هم برای گرفتن نیرو از گروه عضلات بزرگ و عضلات عمقی مفید است و هم وضعیت بدن خوابیده و مقاومت هوا کمتر است. لگن را رو به جلو بچرخانید، پشت را صاف و بازوها را خم نگه دارید. کرپی و فرمان استراحت را طوری تنظیم کنید که پشت‌تان در عین راحتی صاف باشد تا استقامت‌تان افزایش یابد و نیز بتوانید مثل دوچرخه جاده، در دوچرخه تایم‌تریل هم از گروه عضلات عمقی و جانبی بهره بگیرید.
فرمان‌های آیرودینامیک در دوچرخه‌های تریاتلون و تایم‌تریل را باید صاف یا اندکی رو به بالا تنظیم کرد. گردش اندک رو به بالای فرمان موقعیت شما را بر روی زین تثبیت و از سر خوردن رو به جلوی دماغه زین در هنگام رکاب زدن جلوگیری می‌کند. همچنین این حالت به شما امکان می‌دهد با خم کردن سینه و کاهش فضای باز آن به وضعیت آیرودینامیک‌تری برسید. اگر میله فرمان بیش از حد کوتاه بریده نشده باشد، می‌توان قطعاتی برای افزایش طول به آن افزود تا به این ترتیب طول و زاویه کرپی فرمان قابل تنظیم باشد و راحتی بیشتری برای شانه و کمر فراهم شود. ترکیب کرپی و فرمان باید طوری باشد که پشت‌تان در عین این که وضعیت آیرودینامیک مناسبی دارد احساس راحتی هم بکند. مچ‌ها و دست‌ها را راحت و بی‌حرکت نگه دارید و زاویه آرج باید بین 95 تا 110 درجه باشد.
گفتنی است علاقه مندان می توانند جهت مطالعه بخشهای قبلی این مطلب به قسمت اخبار کمیته آموزش مراجعه نمایند.
ادامه این مطلب ظرف روزهای آینده از طریق سایت فدراسیون دوچرخه سواری منشر خواهد شد.
|
