|
آموزش اندازه کردن دوچرخه
کمیته آموزش فدراسیون دوچرخه سواری هشتمین و آخرین بخش روش های اندازه کردن دوچرخه را منتشر کرد.
بخش هشتم:
پنج اشتباه بزرگ در تنظیم دوچرخه
تناسب درست میان دوچرخه‌سوار و دوچرخه برای داشتن عملکرد بالا و نیز اجتناب از مصدومیت حیاتی است. دوچرخه‌سواران معمولاً در تنظیمات اساسی دوچرخه‌شان مرتکب اشتباهاتی می‌شوند که به از دست رفتن انرژی و اعمال فشار به مفاصل و ستون فقرات‌شان می‌انجامد. اغلب باید در این دوچرخه‌ها وضعیت زین و فرمان را اصلاح کرد. توجه داشته باشید که بدن برای سازگاری با تنظیمات جدید اندکی به زمان نیاز دارد چون به شرایط ناسالم قبلی عادت کرده است.
کم گرفتن ارتفاع زین
وقتی زین خیلی پائین تنظیم شده باشد امکان بهره گرفتن از کل توان عضلات سرینی (بزرگ‌ترین گروه عضلانی بدن) و نیز عضلات همسترینگ را از فرد می‌گیرد. این وضعیت فشار غیرضروری و اضافی را به زانوها که ضعیف‌ترین بخش بدن هستند تحمیل می‌کند.
زاویه رو به بالای زین
در این حالت فشار ناراحت‌کننده‌ای بر استخوان‌های نشیمنگاه وارد می‌شود. این وضعیت هم‌چنین مانع از زنجیره ای از رویدادهای بیوکینتیکی می‌شود، شامل تنفس صحیح، چرخش رو به جلوی لگن، صاف نگه داشتن کمر، تا کردن بازوها و راحت به کار بردن عضلات عمقی. محدودیت در این فرآیند تأثیر بسیار منفی بر توان خروجی دارد.
عقب تنظیم کردن زین
وقتی زین بیش از حد عقب باشد، در واقع شما راحتی را به قیمت از دست دادن توان و گشتاور به دست آورده‌اید. دوچرخه‌سواران معمولاً با آرنج‌ها و مچ‌های قفل روی دوچرخه می‌نشینند که باعث می‌شود مرکز ثقل در بالای بدن باشد. اما ساعد باید خم و مچ بی‌حرکت، در حال تعادل و در پائین فرمان و در وضعیتی نیرومند قرار داشته باشد تا بتواند به شکلی مفید وکارآمد از عضلات عمقی، تعادل و آیرودینامیک بهره بگیرد.
صاف رکاب زدن یا آویزان بودن پاشنه
رکاب‌زدن بی‌سرزندگی، یعنی بدون انرژی و فشار، از جمله اشتباهاتی است که به دنبال بیش از حد پائین گرفتن ارتفاع زین به‌وجود می‌آید. این حالت به ویژه بین مبتدیان شایع است. سعی کنید سرزنده و پرتحرک رکاب بزنید و منتهاالیه پائینی حرکت گردشی پدال را با قدرت پنجه هدایت کنید. این کار باعث استفاده کامل از عضلات پائینی پا و در نتیجه دستیابی به انرژی کششی لازم در منتهاالیه عقبی حرکت گردشی پدال می‌شود. رکاب زدن صحیح به کمک خمش لمبر‌ها، نیروی عضلانی لازم را فراهم می‌آورد.
پائین گرفتن کتی ترمز
کتی ترمز باید در جای صحیح خود باشد تا بتوانید آرنج را صاف و دست‌ها را آرام و راحت روی فرمان خوابیده نگه دارید. معمولاً بالابردن کرپی امکان اعمال نیروی بیشتر و مهار بهتر را فراهم می‌آورد.
با دقت آزمودن تنظیمات بهترین شیوه برای رسیدن به اندازه مناسب است . شاید بهتر باشد چندین مرحله از نشستن و رکاب زدن‌‌تان روی دوچرخه عکس بگیرید تا بتوانید به خوبی دوچرخه را تنظیم کنید. برای اندازه کردن از دوستی که اهل دوچرخه‌سواری است کمک بگیرید تا کار هم آسان‌تر و هم مفرح‌تر شود. وقتی کار اندازه کردن به پایان رسید، ارتفاع زین و فاصله نوک دماغه زین تا مرکز فرمان را اندازه بگیرید و سپس محل زین، فرمان، کرپی و پل کفش را با نوارچسب یا ماژیک رنگی علامت بگذارید.
گفتنی است علاقه مندان می توانند جهت مطالعه بخشهای قبلی این مطلب به قسمت اخبار کمیته آموزش مراجعه نمایند.
|
